Aktualności

W okresie wiosennym wiele osób wypala łąki, pastwiska i rowy. Wypalanie traw prowadzi do nieodwracalnych i niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym. Często jest przyczyną wielu pożarów, w których dochodzi do wypadków śmiertelnych z udziałem ludzi.  Ogień niesie za sobą  śmierć dla niezliczonej ilości zwierząt jak dżdżownice, pająki, świerszcze, motyle, mrówki,biedronki, pszczoły, osy, żaby, jaszczurki, a także licznych gatunków ptaków i ich piskląt.  Zniszczeniu ulega mikroflora glebowa, a w skutek tego wyjałowiona zostaje gleba i  zahamowany naturalny rozkład resztek organicznych, a  w efekcie następuje  ubytek próchnicy. Zdarza się, że ogień przenosi się na pobliskie zabudowania i lasy.  Podczas pożarów powstaje dym, którego składnikami są węglowodory o właściwościach rakotwórczych.

W  Polsce wypalanie traw jest zabronione.

Wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów zabrania art. 124 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm).

Także art. 82 § 4 ustawy z dnia 20 maja 1971 r.  - Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2010 r.  Nr 46, poz. 275 ze zm.) wskazuje, że "kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania  podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany".

O nałożeniu kary na osoby nie przestrzegające powyższego przepisu stanowi art. 131 pkt 12 ustawy o ochronie przyrody, który brzmi "kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary  podlega karze aresztu albo grzywny".

Art. 24. § 1 kodeksu wykroczeń stanowi: "Grzywnę wymierza się w wysokości od 20 do 5 000 złotych, chyba że ustawa stanowi inaczej".

Informację przygotowała: Honorata Pacholik