WYPALANIE TRAW!

                Mimo, iż wypalanie traw jest niedozwolone i naprawdę niebezpieczne, pomimo naszych stałych apeli, co roku setki nierozważnych i bezmyślnych osób (rolników, działkowców, dozorców i innych) właśnie w ten sposób „oczyszcza” swoje pola, łąki i trawniki. Pożary te niszczą rodzimą faunę i florę, i nic bardziej błędnego niż przekonanie, że w ten sposób gleba jest lepiej przygotowana do późniejszej uprawy. Jest wręcz przeciwnie! Pożary takie zagrażają zwierzętom, szkodzą środowisku naturalnemu, niszczą mikroorganizmy niezbędne do utrzymania równowagi biologicznej, obniżają plony, marnotrawią wartościową paszę, naruszają strukturę gleby, niszczą najbardziej wartościowe gatunki roślin, zabijają pisklęta, powodują jałowienie ziemi, zostaje zahamowany bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych oraz asymilacja azotu z powietrza.               Pozbawiona życia gleba szybciej ulega zubożeniu. Na wypalonej łące nowe życie pojawi się bardzo późno. Do atmosfery przedostaje się szereg związków chemicznych będących truciznami zarówno dla ludzi jak i dla zwierząt, w tym np. dla pszczół.

                Niestety okazuje się, że co roku na skutek takich działań giną też ludzie. Nawet niewielki wiatr wystarczy, aby mały ogień wymknął się spod kontroli i bardzo szybko rozprzestrzenił się i zmienił w tragiczny w skutkach pożar niszcząc pobliskie lasy, często także zabudowania. Wypalanie traw nierzadko utrudnia również poruszanie się po drogach publicznych kierowcom samochodów, w wyniku czego dochodzi do wielu wypadków i kolizji.

Jak co roku apelujemy więc do świadomości ludzi i wierzymy w ludzki rozsądek. Wypalanie traw oprócz tego, że jest naprawdę niebezpieczne, jest też niedozwolone. Określają to odpowiednie przepisy prawne:

Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody

Art. 45. „Zabrania się wypalania roślinności na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych lub strefie oczeretów i trzcin”.

Art. 59. „Kto wypala roślinność na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych,

w strefie oczeretów lub trzcin podlega karze aresztu lub grzywny”.

Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach

Art. 30 ust. 3  „W lasach oraz na terenie śródleśnych łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:

–         rozniecenia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego,

–         korzystania z otwartego płomienia,

–         wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.

Kary za wypalanie traw, łąk i nieużytków

Artykuł 59 rozdziału 8 ustawy o ochronie przyrody mówi, że „kto wypala roślinność na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych, w strefie oczeretów i trzcin, podlega karze aresztu lub grzywny”.

              Artykuł  82 § 1 i 2 Kodeksu wykroczeń  (ustawy z dnia 20 maja 1971 r. z nowelizacjami do 1995r.)

Kto nieostrożnie obchodzi się z ogniem lub wykracza przeciwko przepisom dotyczącym  zapobiegania i zwalczania pożarów, a w szczególności:

W lesie lub na terenie śródleśnym albo w odległości mniejszej niż 100 m od granicy lasu:

-          używa ciągnika lub innej maszyny  bez należytego zabezpieczenia przed iskrzeniem,

-          roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu,

-          pozostawia rozniecony ogień,

-          korzysta z otwartego płomienia,

-          wypala wierzchnią warstwę gleby lub pozostałości roślinne,

-          porzuca nie ugaszone zapałki lub niedopałki papierosów,

-          dopuszcza się  innych czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru,

-          roznieca lub pozostawia ognisko w pobliżu mostu drewnianego albo przejeżdża przez taki most z otwartym ogniem lub nie zamkniętym paleniskiem,

-          wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi ochrony lasu przed pożarem, nie wykonuje zabiegów profilaktycznych i ochronnych, zapobiegających powstaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów;

Kto zostawia małoletniego do lat 7 w okolicznościach umożliwiających mu wzniecenie pożaru,
podlega karze aresztu, grzywny lub karze nagany ( art. 82 § 1 i § 2 Kodeksu wykroczeń)

Przestrzegamy  więc  społeczeństwo   przed  zagrożeniami
wynikającymi   z   wypalania   roślinności.   Apelujemy  o rozsądek. Warto zastanowić się czy przez bezmyślność nie narazimy życia swojego i innych.

W RAZIE POŻARU DZWOŃ !!!

998 / 112