Aktualności

Stanowisko Sejmiku Województwa Wielkopolskiego
w sprawie ogłoszenia roku 2010 "Rokiem Roty" na terenie Województwa Wielkopolskiego

W roku 2010 przypada setna rocznica wykonania pieśni "Rota" z okazji odsłonięcia Pomnika Grunawaldzkiego 15 lipca 1910 roku w Krakowie. Maria Konopnicka autorka tekstu "Roty" inspirację czerpała z wydarzeń mających miejsce  w Wielkopolsce. W tekście tego utworu pobrzmiewają echa strajku dzieci wrzesińskich 1901, walki Polaków z Komisją Kolonizacyjną o ojczystą ziemię, ustaw "kagańcowych" zakazujących odbywania zebrań w języku polskim na większości terenu Wielkopolski. Rota była utworem zagrzewającym Wiekopolan do walki powstańczej i podczas drugiej wojny światowej. Rota ze zmienionym tekstem był pieśnią opozycji niepodległościowej lat 80-tych. Muzykę do słów Roty skomponował Feliks Nowowiejski urodzony na terenie Warmii a od 1919 roku związany na stałe z Poznaniem.
Rota jest "de facto" drugim hymnem narodowym. towarzyszyła naszym przodkom w chwilach zmagań, klęsk i zwycięstw. Rota przypomina o zmaganiach Wielkopolan w walce o niepodległość, o tożsamość narodową, o narodową kulturę. Śpiewanie Roty, upowszechnianie jej tekstu i melodii to sposób na kultywowanie narodowej pamięci. Sejmik Województwa Wielkopolskiego zwraca się do wszystkich samorządów gmin i powiatów wielkopolskich o włączenie sie w obchody Roku Roty, poprzez upowszechnianie znajomości jej tekstu zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży i publicznego jej wykonywania.

Rota

Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród,
Nie damy pogrześć mowy!
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep piastowy,
Nie damy by nas zniemczył wróg...
- Tak nam dopomóż Bóg!

Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy Ducha,
Aż się rozpoadnie w proch i pył
Krzyżacka zawierucha
Twierdzą nam będzie każdy próg..
- Tak nam dopomóż Bóg!

Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz,
Ni dzieci nam germanił.
Orężny wstanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił,
Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg...
- Tak nam dopomóż Bóg!

Nie damy miana Polski zgnieść,
Nie pójdziem żywo w trumnę.
Na Polski imię, na jej cześć
Podnosim czoła dumne:
Odzyska ziemię dziadów wnuk,
- Tak nam dopomóz Bóg!